Parinibbānamañcamhi, nipanno lokanāyako.

Devatāsannipātamhi, mahantamhi mahāmuni;

Sakka tatrasamīpaṭṭhaṃ, avoca vadataṃ varo.

Vijayo lāḷāvisayā, sīhabāhunarindajo;

Esalaṅkādhanupatto, sattabhaccasatānugo.

Patiṭṭhahissati devindaṃ, laṃkāyaṃ mama sāsanaṃ;

Tasmā saparivāraṃ taṃ, rakkhalaṃkañca sādhukaṃ.

Tathāgatassa devindo, vaco sutvāva sādaro;

Devassuppalavaṇṇassa, laṃkārakkhaṃ samappayi.

Sakkena vuttamattoso, laṅkāmāgammasajjukaṃ;

Paribbājaka vesena, rukkhamūla mūpavisiṃ.

Vijayasammukhā sabbe,

Taṃ upacca apucchisuṃ;

Ayaṃ bho konu dīpotī,

Laṃkādīpoti so bravi.

Na santi manujā hettha, na ca hessati vo bhayaṃ;

Iti vatvā kuṇḍīkāya, te jalena nisiñciya.

Suttañca tesaṃ hatthesu, lagetvānabhasā’gamā;

Dassesi soṇirūpena, parivārikayakkhinī.

Eko taṃ vāriyantopi, rājaputtena anvagā;

Gāmamhi vijjamānamhi, bhavanti sunakhā iti.

Tassā ca sāmīnī tattha, kuveṇīnāma yakkhinī;

Nisīdi rukkhamūlamhi, kantanti tāpasī viya.

Tattha nhātvā pivitvā ca, ādāya ca mulāliyo.

Vāriñca pokkhareheva, vuṭṭhāsi sātamabravi;

Bhakkho’si mama tiṭṭhāti, aṭṭhā baddho vaso naro.

Parittasutta tejena, bhakkhituṃ sā na sakkuṇī;

Yāciyantopi taṃ suttaṃ, nā’dāyakkhiniyā naro.

Taṃ gahetvā suruṅgāyaṃ, rudantaṃ yakkhinī khipi;

Evaṃ ekekaso tattha, khipī sattasatānipi.

Anāyantesu sabbesu, vijayo bhayasaṃkito;

Nantapañcāyudho gantvā, disvā pokkharaṇiṃ subhaṃ.

Apassa muttiṇṇapadaṃ, passaṃ tañceva tāpasiṃ;

‘‘Imāya khalu bhaccā me, gahitānu’’ti cintiya.

Kiṃ na passasi bhacce me,

Hoti tvaṃ iti āhataṃ;

‘‘Kiṃ rājaputta bhaccehi,

Piva nahāyā’’ti āhasā.

Yakkhinī tāva jānāti, mama jātinti nicchito;

Saṅghaṃ sanāmaṃ sāvetvā, dhanuṃ sandhāyu’ pāgato.

Yakkhiṃ ādāya gīvāya, nārā ca valayena so;

Vāmahatthena kesesu, gahetvā dakkhiṇe na tu.

Ukkhipitvā asiṃāha, ‘‘bhacce me dehi dāsitaṃ;

Māremī’’ti bhayaṭṭāsā, jīvitaṃ yāci yakkhinī.

Jīvitaṃ dehi me sāmi, rajjaṃ dajjāmi te ahaṃ;

Karissami’tti kiccañca, kiccaṃ aññaṃ yathicchitaṃ.

Adubbhātthāya sapathaṃ, so taṃ yakkhiṃ akārayi;

‘‘Ānehi bhacce sīgha’’nti, vuttamattāva sā’nayi.

‘‘Ime jātā’’ti vuttāsā,

Taṇḍulādiṃ viniddisi;

Bhakkhitānaṃ vāṇijānaṃ,

Nāvaṭṭhaṃ vivikhaṃ bahuṃ.

Rājā puttaṃ bhojayitvā, sabbecāpi abhuñjisuṃ.

Dāpitaṃ vijayena’ggaṃ, yakkhī bhuñjiya pīṇitā;

Soḷasavassikaṃ rūpaṃ, māpayitvā manoharaṃ.

Rājaputta mupagañchi, sabbābharaṇabhūsitā;

Māpesi rukkhamūlasmiṃ, sayanañca mahārahaṃ.

Sāṇiyā suparikkhittaṃ, vitānasamalaṅkataṃ;

Taṃ disvā rājatanayo, pekkhaṃ atthamanāgataṃ.

Katvāna tāyanāvāyaṃ, nipajja sayane sukhaṃ;

Sāṇī parikkhipitvāna, sabbe bhaccā nipajjisuṃ.

Rattiṃ tūriyasaddañca, sutvā gītaravañca so;

Apucchi sahasemānaṃ, kiṃ saddo iti yakkhiniṃ.

Rajjañca sāmino deyyaṃ, sabbe yakkhe ca ghātiya;

Manussā vāsakaraṇā, yakkhā maṃ ghātayantihi.

Iti cintiya yakkhī sā, abravi rājanandanaṃ;

Sīrīsavatthunā metaṃ, sāmi yakkhapuraṃ idha.

Tattha jeṭṭhassa yakkhassa, laṃkānagaravāsinī;

Kumārikā idhā’nītā, tassā mātā ca āgatā.

Āvāha maṅgale tattha, idhāpi ussave mahā;

Vattate tattha saddoyaṃ, mahāhesa samāgamo.

Ajjeva yakkhe ghātehi,

Na hi sakkhā ito paraṃ;

So āhā’dissa mānete,

Ghātessāmi kathaṃ ahaṃ.

Yattha saddaṃ karissāma, tena saddena ghātaya;

Āyudhaṃ me’nubhāvena, tesaṃ kāye patissati.

Tassā sutvā tathā katvā, sabbe yakkhe aghātayi;

Sayampi laddhavijayo, yakkharāja pasādhanaṃ.

Pasādhanehi sesehi, taṃtaṃ bhaccaṃ pasādhayi;

Katipahaṃ vasitve’ttha, tambapaṇṇimupāgami.

Vasī yakkhiniyā saddhiṃ, amacca parivārito.

Nāvāya bhūmimotiṇṇā, vijayapamukhā tadā;

Kilantā pāṇinābhūmiṃ, ālambiya nisīdisuṃ.

Tambabhūmirajophuṭṭho, tambopāṇi yato ahuṃ;

So desoceva dīpo ca, tena tannāmako ahu.

Sīhabāhu narindo so, sīhamādinnavā iti;

Sīhaḷo tena sambandhā, ete sabbepi sīhaḷā.

Tattha tattha ca gāme te, tassā’maccā nivesayuṃ;

Anurādhagāmaṃ tannāmo, kadamba nadīyantike.

Gambhīranadīyā tīre, upatisso purohito;

Upatissagāmaṃ māpesi, anurādhassa uttare.

Aññe tayo amaccā te, māpayiṃsu visuṃ visuṃ;

Ujjeniṃ uruvelañca, vijitaṃ nagaraṃ tathā.

Nivāsetvā janapadaṃ, sabbe’maccā samaccataṃ;

Avocuṃ rājatanayā, sāmi rajjebhisecaya.

Iti vutto rājaputto, na icchi abhisecanaṃ;

Vinā khattiyakaññāya, abhisekaṃ mahesiyā.

Athāmaccā sāmino he, abhiseka katā darā;

Dukkaresupi kiccesu, tadatthabhirutā tigā.

Paṇṇākāre mahāsāre, maṇimuttādike bahū;

Gāhāpayitvā pāhesuṃ, dakkhiṇaṃ madhuraṃ puraṃ.

Paṇḍurājassa dhītatthaṃ, sāmino sāmibhattino;

Aññesaṃ cāpi dhītatthaṃ, amaccānaṃ janassa ca.

Sīghaṃ nāvāya gantvāna, dūtā te madhuraṃ puraṃ;

Paṇṇākāre ca lekhañca, tassa rañño adassayuṃ.

Tato rājāamaccehi, mantayitvā sadhītaraṃ;

Pāhetukāmo’maccānaṃ, aññesaṃ cāpi dhītaro.

Laddhā ūnasataṃ kaññā, athabheriṃ carāpayi;

Laṃkāya dhītugamanaṃ, icchamānā narā idha.

Ṭhapentu tena liṅgena, ādīyissāmitā iti.

Evaṃ laddhā bahūkaññā, tappayitvāna taṃ kulaṃ;

Sampannasabbālaṅkāraṃ, dhītaraṃ sampaṭicchadaṃ.

Sabbā tā laddhasakkārā, kaññāyo ca yathārahaṃ;

Rājārahe ca hatthassa-rathapessiya kārake.

Aṭṭhārasannaṃ seṇīnaṃ, sahassañca kulāni so;

Lekhaṃ datvāna pesesi, vijayassa jitā’rino.

Sabboso’tarī nāvāhi, mahātitthe mahājano;

Teneva paṭṭanaṃ tañhi, mahātitthaṃti vuccati.

Vijayassa sutodhītā, tassā yakkhiniyā ahu;

Rājakaññāgamaṃ sutvā, vijayo āha yakkhiniṃ.

‘‘Gaccha dāni tuvaṃ bhoti, ṭhapetvā puttake duve;

Manussā amanussehi, bhāyintīhi sadā’’ iti.

Sutvā taṃ yakkhabhayato, bhītaṃ taṃ āha yakkhiniṃ;

Mā cintayi sāhassena, dāpayissāmi te baliṃ.

Punappunaṃ taṃ yācitvā, ubho ādāya puttake;

Bhītāpi sā agatiyā, laṃkāpuramupāgami.

Putte bihi nisīdetvā, sayaṃ pāvisi taṃ puraṃ;

Sañjānitvāna taṃ yakkhiṃ, bhītā corīti saññito.

Saṃkhubhiṃsu pure yakkhā, eko sāhasiko pana;

Ekapāṇippahārena, vilayaṃ nayi yakkhiniṃ.

Tassātu mātulo yakkho, nikkhamma nagarā bahi;

Disvā te dārake pucchi, tumhe kassa sutā iti.

Kuveṇiyā’ti sutvā’ha, mātā vo māritā idha;

Tumhepi disvā māreyyuṃ, palāyatha lahuṃ iti.

Āguṃ sumanakūṭaṃ te, palāyitvā tato lahuṃ;

Vāsaṃ kappesi jeṭṭho so, vuddho tāya kaṇiṭṭhiyā.

Tattheva malaye eso, pulindānañhi sambhavo.

Paṇḍurājassa dūtā te, paṇṇākāraṃ samappayuṃ;

Vijayassa kumārassa, rājādhikārikā ca tā.

Katvā sakkārasammānaṃ, dūtānaṃ vijayo pana;

Adā yāthārahaṃ kaññā, amaccānaṃ janassa ca.

Yathā vidhi ca vijayaṃ, sabbe maccāsamāgatā;

Rajjesamabhisiñciṃsu, kariṃsuca mahāchaṇaṃ.

Tato so vijayo rājā, paṇḍurājassa dhītaraṃ;

Mahatā parihārena, mahesitte’bhisecayi.

Dhanāna’dā amaccānaṃ, adāsi sasurassatu;

Anuvassaṃ saṅkhamuttaṃ, satasahassa dvayārahaṃ.

Hitvā pubbācaritaṃ visamaṃ samena;

Dhammena laṃkamakhilaṃ anusāsamāno;

So tamapaṇṇinagare vijayo narindo;

Rajjaṃ akārayi samā khalu aṭṭhatiṃsā’ti.

Sujanapasādasaṃve gatthāya kate mahāvaṃse

Vijayābhiseko nāma

Sattamo paricchedo.